Langs de lange, rechte weg door de Everglades zijn een heleboel parkjes die airboattours aanbieden, Gatorpark is een van de vele die daarnaast ook een soort dierparkje heeft en een wildlifeshow aanbiedt. Daar zijn wij beiden niet zulke liefhebbers van, want vaak vinden we het alleen maar zielig voor de dieren (muv de vogels, want die lopen daar gewoon los rond), maar de airboatrit is geweldig. We zien nog een aligator en een schildpad, maar die verbergen zich grotendeels voor die drukte en de luide boten. Het leukste van die tour is het gedeelte waarbij we hard over het water heen gaan. De boten zijn enorm lawaaiig en ze maken waarschijnlijk altijd hetzelfde rondje, maar gezien de uitgestrektheid van de Everglades lijkt het wel of je door een onbekend terrein heengaat. We hadden oordoppen in en het haar vliegt alle kanten op, ook wordt je er wat nat van, maar het voelt heerlijk, zeker in de hitte van Florida.
Na de airboatrit, waarbij je natuurlijk weer eens herinnerd wordt dat fooien gewaardeerd worden gaan we toch even kijken bij de wildlifeshow.
Dat fooien geven in Amerika erbij hoort is bekend, maar ik blijf het wennen vinden dat het zo vaak gezegd word en dat het ook bij bonnetjes vaak met de pen erbij geschreven wordt dat de fooi niet inbegrepen is. Is dat omdat ze horen dat je uit het buitenland komt en dat buitenlanders het vaak vergeten? Dan vond ik de methode in Miami vriendelijker, die hadden gewoon bij de bon onderaan fooisuggesties staan, zodat je meteen zag wat het bedrag werd bij 10%, 15% en 20% fooi. Scheelde rekenwerk, was net zo goed een herinnering, maar oogt voor mijn gevoel beleefder..
Ach ja, dat staat los van de wildlifeshow, die ons erg meeviel. De gids liet iedereen eerst een Schorpioen zijn en ook het alligatorwrestling ging er veel kalmer aan toe dan wij dachten. In plaats van een heleboel geworstel en gespartel van zo'n dier lag de alligator er rustig en de gids demonstreerde hoe zo'n dier van oudsher door de indianen gevangen werd. Het gaat dan met name om snelheid en gebruik maken van de zwakker kanten van de alligator zoals het niet kunnen zien wat er achter zich bevindt en dat wanneer je zijn ogen afdekt dat hij dan helemaal ontspant. Verder moet je natuurlijk snel zijn en volgens mij juist hopen dat je niet in een worsteling terecht komt, want de doneren zijn sterk en hebben heeeeel veel tanden. Theorie terzijde dit wil ik zelf niet gaan uitproberen.
De mogelijkheid om zelf met een kleinere alligator (met dichtgeplakte bek) op de foto te gaan slaan we over, dat arme beest gaat de hele dag van arm tot arm, kan niet lekker in water liggen waar die thuishoort en heeft dan ook nog niet eens de kans om een hapje te nemen van al die mensen, nee dat is niet mijn ding, al snap ik best dat mensen met een alligator op de foto willen. Als ze nou elk uur een ander dier zouden hebben zodat het dier dit maar 1 uur per dag zou moeten doorstaan dan voelde het wat minder verkeerd, nu kan ik me er net overheen zetten.
Wij kijken nog even rond, vermaken ons even om het pauwenjong die bij moederkip in de buurt blijft en vragen ons even af hoe die combinatie is ontstaan. Zou het pauwenjong bij het uitkomen de kip als eerste gezien hebben en toen vervolgens dat als zijn moeder hebben gezien? En heeft de kip het toen geadopteerd, want ook zij lijkt het jong als haar eigen te beschermen en wij zich te houden.Er lopen genoeg pauwen rond, maar dit tweetal blijft bij elkaar.
Dan hebben we het gezien en we stappen in de auto om naar Key West te rijden. Deze hele lange weg langs al die eilandjes kost veel tijd, want het is grotendeels één baan en op de een of andere manier staan we regelmatig stil of moeten we stapvoets rijden. We wisselen af en na ongeveer 5 uur rijden komen we dan aan bij het hotel op Key West.
We krijgen bij het inchecken een chocolatechipcookie (blijkbaar een kenmerk van de Hilton's Doubletree hotels), er wordt uitgelegd dat we gebruik kunnen maken van de shuttleservice en dan kunnen we naar onze kamer. deze is wel erg mooi. Net zoals bij het vorige hotel is het schoon, staan er twee grote bedden en is het ruim, maar deze kamer is wat groter, netter, er is een koelkast en mogelijkheid thee te zetten en de aankleding is wat netter.
Omdat het inmiddels al na zes uur is en we natuurlijk wel de zonsondergang willen zien waar Key West zo bekend om is, frissen we ons wat op en gaan dan met de shuttle naar het zuiden van Key West. Wat een gezellig plaatsje is dit, leuke huizen, veel bedrijvigheid, drukte en gezelligheid. We pakken de zonsondergang mee (die mooi is, maar heel eerlijk, ik vond die van gisteren misschien wel indrukwekkender) en kijken naar wat straatartiesten en kraampjes op Mallory Square.
We zoeken een restaurant op en komen uit bij Coraline's. Het is er druk en het eten is lekker en voor ons gevoel ook een beetje gezond, we eten namelijk vis, rijst en broccoli..
Na het eten lopen we verder door Duval Street.. Het doet me allemaal wel een beetje terugdenken aan de vakantie in Thailand, de drukte van Bangkok in combinatie met het sfeertje van de fullmoonparty in Ko Pagnan... We eindigen de dag in Sloppy Joe, waar je bier of drank kan krijgen, dus Karin gaat aan Key Westbieren ik waag me aan een shot met perzikenlikeur.
Iets na elven pakken we de shuttle..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten