De reis naar huis - Dag 23 en 24

Vannacht slaap ik niet geweldig en ik merk dat ik wat verkouden ben als ik opsta. Toch besluit ik meteen te gaan douchen en vervolgens de laatste spullen in mijn koffer op te bergen. Ik berg de afwas die in de afwasmachine staat weg en haal de koelkast leeg. Voor de zekerheid kijk ik of Karin ook wakker is en dat komt redelijk goed uit deze morgen, want ze was nog niet op en het wordt krap. Gelukkig redden we het samen prima en dus zijn we om kwart voor tien het appartement uit. We ontbijten bij Golden Corral en verbazen ons over het aanbod. Wij beperken het tot pancakes, een ronde hartig met scrambled eggs en bacon en een ronde met fruit en dat is al meer dan genoeg. Een steak of zoiets zou ik echt niet wegkrijgen.

Het is vervolgens echt tijd om naar het vliegveld te rijden, waar we de huurauto inleveren en een mooi 0-bonnetje krijgen. We checken in, onze koffers blijken onder de 23 kilo te zijn gebleven, dus die mogen ook mee. Het vliegtuig heeft vertraging en dit leidt er toe dat we in Washington erg krap zitten in de overstaptijd. We rennen dan ook door de terminal om het vliegtuig te halen, al ben ik blij dat ik tussendoor nog net even naar de wc kon.

We vinden ons plekje in het vliegtuig. Ik ben steeds meer aan het hoesten, slapen lukt me dan ook niet en ik kijk dus wat films en lees mijn boek uit. 

Bij landing in Amsterdam is het voor ons 1 uur, maar met het tijdverschil is het natuurlijk al ochtend. Bjorn haalt ons op, ideaal en natuurlijk voor Karin helemaal leuk na drie weken elkaar niet te hebben gezien. 

Wanneer we in Arnhem zijn drinken we thee en Karin zet alle foto's op de computer. Omdat ik me nog iets minder goed voel en bang ben dat als ik nu ga slapen helemaal niet meer naar huis kan rijden besluit ik naar huis te gaan. Ik zorg wanneer ik in Enschede ben dat ik eerst wat boodschappen heb en duik dan mijn bed in, ook al zou ik volgens de verhalen de jetlag beter tegen gaan als ik niet overdag zou slapen. De verkoudheid is echter een griep aan het worden, dus ik houd het niet vol. Met de jetlag, de vermoeidheid, de temperatuurverschillen duurt het even voordat ik het uit mijn systeem heb.. mijn blog kost dus ook even meer tijd.

Wat was dit een bijzondere vakantie, drie weken met een vriendin op pad zonder ruzie en met veel belevenissen. Amerika is een heel bijzonder vakantieland, tourisme staat hier heel hoog in het vaandel. We sparen verder voor een nieuwe reis, wie weet waar we de volgende keer terecht komen. Bedankt voor het volgens, de reacties (weliswaar niet op het blog, maar wel persoonlijk, via facebook en via sms) waren hartverwarmend.